Antoni Muracki - Poezja już tutaj nie mieszka

Wbrew tytułowi, który jest chyba trochę prowokacyjny – to bardzo poetycka próba opisania uczuć człowieka początku XXI wieku. Płyta wprowadza nas w świat wartości, odmiennych od tych, które preferuje współczesność. Bogactwu i splendorom przeciwstawia wewnętrzną pogodę ducha, stanowi posiadania – uczucie harmonii ze światem przyrody, w końcu sławie i kultowi młodości – wierność własnym poglądom, wartość przyjaźni i zgodę na świat.
Muzycznie wysublimowana i perfekcyjna literacko płyta to głos dojrzałego obserwatora, bardzo krytycznego w stosunku do rzeczywistości i ludzkich postaw. Jednak poza dwoma utworami /”Rozmowy przy stole” i „Moja kraina”/, gdzie autor zawiera dość gorzki komentarz aktualnych wydarzeń – pozostałe utwory stronią od napastliwego tonu i proponują raczej stoicką zadumę nad ludzkim losem, godząc się na odwieczny cykl przemijania.
Muzycznie płyta bardzo różnorodna, o ciekawym instrumentarium, nagrana z wybitnymi muzykami. Przynosi wiele utworów, urzekających melodyjnością i harmoniczną głębią, raz korzystają ze wzorów ludowych, to znowu jazzowych, od ballady po bossa novę.

Do płyty dołączono książeczkę z tekstami.

Spis utworów:

1. Poezja już tutaj nie mieszka
2. Czarny parowóz
3. Jeszcze nie zwalniaj, karuzelo
4. Van Gogh
5. Moja kraina
6. Choinka
7. Za oknem widzę las
8. Do życia trzeba frontem
9. Z Cisowej Góry
10. Rozmowy przy stole
11. Z małego kościółka
12. Warto było
13. Pod czerwonym księżycem
14. Nad brzegami samotności
15. Warkoczyk
16. Jestem swoją łodzią

 Tu możesz posłuchać fragmentów utworów